Zweet

De hitte slaat je om de oren

met druppels die van overal

lijken te komen

Waterspel

Plons in het diepe

verlangen

naar

een beetje vriendelijkheid,

een scheutje mededogen,

een plasje verstandhouding

Lijnenspel

Ik dans tegen een achtergrond

van lijnen die ik niet zelf

uittekende.

Mijn bewegingen worden gestuurd

door een choreograaf

die aan touwtjes trekt

als een kind eendjes vist

Hij heeft geen interesse voor

wat hier gebeurt

maar kijkt met één oog al naar wat hij straks gewonnen heeft.

Schil

Wie heeft nog wat aan de schil

als de vrucht gepeld is ?

Wie kan er nog iets mee doen ?

Gooi haar niet weg, ze

bevat zoveel meer

dan ooit vermoed

Neem haar mee

omhul er een vrucht mee

die schilloos achterbleef

Maar laat haar niet in de steek

na alles wat zij deed,

de bescherming die ze bood...

Vlekje

Soms is het vlekje

niet de smet

maar de kers op de taart

Haantjes

Hoe meer publiek,

hoe haniger

de man zich toont

Hij weet niet dat de kip

liever troost wie in het zand bijt...

Kind

Een kind vraagt nooit

waarom, waartoe het toch

op aarde werd geworpen.

Daarom en niet omdat

het hulpeloos zou zijn

verzorgen wij het trouw,

vereren het als god.

Tot het de dood ontdekt

en een der onzen wordt.

Voor wat hoort wat - J. Eijkelboom (Uit : Hora incerta. Gedichten)

Hout

Houdt me vast

aan het wrakhout

dat dobbert in de zee

want zelf ontbeer ik de kracht...

Walg

Een os slaapt nog als een ei.

Een scherpe lijm smelt in de sloten.

't Is Pasen en zeer overbodig.

Op tyfusbleke bomen breken zweren

open. Een rode melancholie komt bloot.

Een geel oog valt uit een Kaaps viooltje

recht in de slokdarm van de modder.

Zo slikt geen flessehals of vissekop.

Gele gummibladeren waaien onderuit een urinoir.

Tussen gelijmde wanden tamme mannen in een leemte.

Is het dankzij hen dat ik besta?

Achter ruiten even koud als vaal,

spattend in een jus van vragen:

Sartre, Nobelprijsweigeraar.

De walging - Pim Hofstra (Uit : Ianus. Gedichten)

Tekenend

Het is tekenend

voor wie ik ben

dat ik stilaan loslaat

en met tranen in de ogen

toekijk

hoe een zachte vernieling

zich meester maakt

van het dierbare

en ik

-tekenend-

kijk enkel toe

I merely watch

Blauwdruk

Wat je me gaf,

is een blauwdruk

voor een ruzie

die ik niet ontwijken kan

en waarin

de verliezers

en winnaars

door elkaar heen lopen

als natte verf in een dweil

Slapen

Geef mij (een) kussen

en wieg me zachtjes in slaap

Achteroverleunen

Het leven

je zou het je moeten kunnen

herinneren

als een buitenlandse reis

en er met vrienden of vriendinnen

over na moeten praten

en zeggen

het was toch wel aardig,

het leven,

en flarden zien van vrouwen, geheimen

en landschappen

en dan tevreden achteroverleunen

maar doden kunnen niet achteroverleunen.

En ook verder kunnen ze niets.

Niets - Cees Nooteboom (Uit : Bitterzoet. Honderd gedichten van vroeger en zeventien nieuwe)

Richting

We kijken niet in dezelfde richting

al zitten we hier samen

en zien we deels hetzelfde.

Onze verbondheid laat zich niet uitdrukken

in fysieke nabijheid,

eerder in gelijkgestemdheid :

zag jij al wat ik zag nog voor ik het zag ?

Misschien verwachten we wel te veel...

Zalven

Soms maakt je aanwezigheid pijn zwaarder

al zalf je zo zacht als je kan...

Dat heeft niks met jou te maken,

alles met de pijn.

Avond

Dichtersavondjes

Zij slepen zich vaak voort

als de crematieviering

van een minder geliefd

familielid

waarbij zelfs de kist

het verdomt

vlam te vatten

Poetry plugged - Adriaan Bontebal (Uit : Overleven met het oorsmeer in de ketting)

Standpunt

Vanwaar ik sta

heb ik geen ander mogelijk perspectief.

Mijn ogen dwingen mij te zien

zoals ik zie

en er is geen alternatief,

dat weet ik...

Toch is het aartsmoeilijk

om te zien

dat ook een ander hetzelfde lot treft

en mijn gelijk zo gelijk is als het gelijk van de ander

Spookachtig

Huivering

die mij uit deze wereld plukt,

ontferm u over mij

Einde

Weer een liefde ten einde, als een goed citrusseizoen

of een periode van opgravingen waarbij uit de diepte

ontroerde dingen zijn opgehaald die liever waren vergeten.

Weer een liefde ten einde. En zoals wanneer een groot

huis is gesloopt en het puin afgevoerd, zo sta je op de lege

vierkante bouwplaats en je zegt: wat was dat een klein

stukje grond, waar dat huis op stond

met al die verdiepingen en mensen.

En heel uit de verte van de dalen komt het geluid

van één enkele tractor aan het werk,

en heel uit de verte van vroeger het getik

van een vork die, op een porseleinen bord, voor het kind

eigeel met suiker roert en schuimig klopt

en tikt en tikt.

Weer een liefde ten einde - Yehuda Amichai (Uit : Een grote rust)

Spiraal

Wentel mee naar binnen

naar het centrum

dat oneindig diep ligt

en onbereikbaar is

Kikkers

Het is hier een gekwaak

van jewelste

en ik stop mijn oren net niet dicht

omdat ik nog wil horen

welke grondtoon doorheen dit alles klinkt.

Tongen schieten uit

en slaan soms heel gericht

de luisteraar met verbazing

en verdwazing

omdat sommige woorden

onvoorstelbaar zijn

zolang ze onuitgesproken blijven.

Perfectie

You're perfect, yes it's true

but without me, you're only you

Uit : Midlife crisis - Faith No More (tekst en muziek : Faith No More)

F

Het zuchten van een letter

het onhoorbaar en onmiskenbaar spoor

dat hij achterlaat

Slak

Traag kruipt

de tijd

door mijn hoofd

met slechts één doel :

het wissen van mijn geheugen

vooraleer het zich helemaal vollaadt

Rij

Sta netjes in de rij

en wijk niet af

van de toegewezen plaats

tot je bereid bent je peul achter te laten

en je eigen boontjes te doppen

Vlucht

Op een dag

Zal ik van mijn schrijftafel opstaan

En mij van de woorden verwijderen,

Van jullie

En van ieder ding apart.

Ik zal een berg aan de horizon zien

En ernaar toegaan,

Totdat de berg zal achterblijven.

Daarna zal ik achter een wolk aangaan,

En de wolk zal achterblijven.

Ook de zon zal achterblijven

Met de sterren en het ganse heelal.

De vlucht - Marin Sorescu (Uit : Gedichten)

Stilte

Je zoekt de stilte op

vandaag

...op zoek naar je verlangens

die nog tot parels van doelen moeten groeien

en die je wil rangschikken als

flesjes op een apothekersplank

van groot naar klein

van morgen naar ooit

Koeien

In de wei

staan ze

kriskras door elkaar

als stippen verf op een Jackson Pollack doek

Niemand die ooit vatte

wat de koe er zelf van denkt...

Ongewassen

Je kan me amper herkennen

maar dat ligt niet aan jou

Het zijn de veranderingen

die ik onderging

Er is niet veel meer hetzelfde

gebleven noch

is er veel houvast voor wie me al lang

niet meer zag

Maar treuren doe ik niet

en dus veeg ik ook jouw traan van je wang

want wat overblijft

is een kern met nieuwe versieringen omheen

Paard

Eens kocht ik een paard van een gek.

Hij had het zelf getekend

En het was een fijn paard, alleen

Elk oog zat in een neusgat.

Maar dat was

Met opzet gedan: opdat men zou zien

Hoe gek hij was,

En méér werk van hem zou kopen.

Ik kocht het. Ik dacht na over het paard,

Zag het staan tussen de pijnbomen

's Avonds, wanneer van de oren van de zon

Bloed stroomt.

Het paard van de gek - Pentti Saarikoski (vertaald in "De mooiste van de hele wereld", samengesteld door Koen Stassijns en Ivo van Strijtem)

Mannen

Er zitten mannen voor een huis op straat

te drinken en te dromen van doden.

Zij zien de vrouwen die voorbijgaan blozen

en spugen vol haat.

Ze doden voor hun eer

en dansen als ze treuren-

alsof de dood geen schrikbeeld was

boven de ingestorte muren

van hun eenzaamheid.

Niet het leven is de tijd

van de liefde. Geliefden raken elkaar kwijt;

zodra ze elkaar beroeren

zijn ze vreemden- en ze gaan onverzoenlijk

wegen die naar doolhoven voeren.

De eenzaamheid der mannen - Wolf Wondratschek (Uit : De eenzaamheid der mannen)

Armen

Steunend op de ellebogen

van de verlaten constructies

en wringend om een liaan

van poespas,

verlaat ik het zelden vertoond

beeld waarin ik centraal

positie nam

tot jij me dwingt

mijn arm omwringt

en me terugzendt

naar mijn vaste plaats

Vergrootglas

...of hoe inzoomen vernauwen wordt