Zink

Drijfzand

zijn mijn gedachten

die me steeds

verder

wegtrekken van alles en iedereen

Ik zink weg

als in een behaaglijke coma

bedrieglijk behaaglijk

in is makkelijker dan uit

In

Mijn kouwe kleren

onaangeraakt

Mijn lange tenen

ontzien

Mijn voelsprieten

ongebruikt

Ik ben naar binnen gekeerd

leef IN mezelf

De deur mag dan wel op een kier

het kettingslot is vergrendeld...

Gedichtendag 2009

Men herkent ze van ver en van vroeger: altijd in rep en roer,

Altijd dat vertrouwde rumoer. Of wij het niet te koud hebben

misschien, dat onze jas wat hoger moet geknoopt, dat wij

die slechte vrienden beter kunnen mijden. Et cetera,

et cetera. Zij zijn van overdosissen voorzichtigheid vervuld,

van levenslang et cetera, stupide stuwingen in buik en boezem.

Fluorescente details, eeuwenoud van eenvoud: spermavlekken die zij

stil, met dromerige ogen uit de lakens van hun zonen wassen,

meisjes die zij halsoverkop uit de vrouwen moeten wissen

die zij tussentijds geworden zijn. Het kan in goede moeders

allemachtig sneeuwen, voornamelijk wanneer geen mens

het al verwacht, begin november, zodra de doden victorie kraaien.

Zij geven kleuters sjaals en wollen wanten mee. Bananen.

Iets dappers tegen tranen. En van hun eigen moeders die hun meer

en meer ontglippen, worden zij de laatste moeders. Tot zij

de handen wantrouwen die hen niet langer vasthouden kunnen.

November wordt het niet, november valt. Als avond.

Lucht verplaatst zijn diepste rood in bladeren van beuk en eik.

En wegens alles wat zij niet meer kunnen houden, houdt hij op:

hun wereld vol et cetera, et cetera en totterdood.

Moeders - Luuk Gruwez (Uit : Lagerwal) : postergedicht van de Gedichtendag 2009

Afstand

De afstand tussen mijn hoofd en mijn mond is te groot,

om gezegd te krijgen wat in me leeft

Handelingen

en wat ook de afloop

wij hebben gehandeld

wie zal het ons verwijten

Uit : Wij dansen en zingen - Gorki (tekst en muziek : Luc De Vos)

Vervlogen

Met zoveel liefde heb ik van je gehouden

dat, nu ik bijna je vergeten ben,

het zeggen van je naam mij is gebleven

een liefkozing, waar ik dagen op kan leven.

En dit is de liefste herinnering:

hoe op het plein, een honinglied van linden,

vanuit de schaduw over witte straten

je aan kwam lopen. Speelse zomerwinden

sloegen de gele zijde van je kleed

tegen je ranke lichaam, en je ogen

waren van heimwee raadselig verwijd.

Hoevele zomers zijn sindsdien vervlogen.

Met zoveel liefde toch heb ik van je gehouden

dat, nu ik bijna je vergeten ben,

het een liefkozing der lippen is gebleven

je naam te zeggen als ik eenzaam ben.

Bekentenis - Hans Warren (Uit : Wat doe je met me, Tijd?)

Kredietwaardig

Wat je moeizaam opbouwt, raak je soms in één klap kwijt.

Maar is dat wel fair ?

Ben je niet kredietwaardig

als je steken laat vallen ?

Ben je kredietwaardig

als je steken opraapt

en leert van je fouten ?

Hoe geef je jezelf krediet

als anderen dat niet doen ?

Springen

We staan toch zeker niet alleen ? De hele traditie van de geschiedenis staat achter ons. Wij zijn niet de eerste minnaars die dit doen - die in opstand komen tegen de gevestigde orde, die zeggen : laat de status quo maar barsten, hoe het hoort interesseert ons niet, dit, wij, interesseert ons. En er zijn geen obstakels. Niet als je er goed over nadenkt. Wat kan ons tegenhouden ?

Uit : De kruistochten - Alan Ayckbourn

Voet

Mijn voet

zet ik neer

plant ik in de keuken

waar jij dreigend staat te zwaaien

met een soeplepel en een ovenwant

Grenzen markeren

en "het einde is in zicht"

Een einde maken

aan een dode mus

voelt toch als vermoorden

als de ander het overlijden nog niet had gemerkt

Bijna-mooi

No, this is not beauty, maybe not,

maybe,

this is the rest of it, maybe not,

maybe,

the rest of beauty, maybe not,

maybe,

what remains of beauty, maybe not,

maybe,

what is visible, certainly,

uncertain.

Your arms would not be able to stretch as far as necessary

to form an adequate gesture for beauty

(You know that, don't you?)

Uit : Beauty - Einstürzende Neubauten (tekst en muziek : Chudy/Hacke/Bargeld)

Strepen

Ik sta erop...

Ontken niet wat ik deed

negeer niet wat ik zei

wend je niet af van mij

Laat mij aankomen...

bij jou

voor één keer

één keer

maar

is voldoende

Mijn strepen zijn lang... en onderbroken

Ontglippen

Soms was zij heel den dag met zichzelve alleen,

langzaam boog zij zich dan af naar den wand

en zij verdween in onzichtbare verten: hij bleef alleen

achter, wachtende of zij wel keren zou uit dat land.

later keerde zij dan, maar zij was zo doordrenkt

door vijandige geuren en vreemde, geheimzinnige glansen,

dat hij zich door haar kussen verraden vond, en zich, gekrenkt

door de tederheid van haar machteloos en vermoeid erbarmen

langzaam uit den angst van haar tengere armen bevrijden moest.

De voortekenen - H. Marsman (Uit : Verzamelde gedichten)

Aanraking

Elke aanraking

kruipt onder mijn huid

beroert wat reeds lang

opgesloten zat in een

kistje, op slot

de sleutel weggegooid

Maar kijk : elke aanraking

is de sleutel

Sneeuwsporen

The early snow left on the yard

is in a heart-shaped patch

in the shade of the barn

the only snow on the ground

It isn't hard for me to see you

(you're wearing your red handkerchief

down at port authority)

Like the man used to say

you made my day

your call brought me out of a dream

Uit : You made my day - Welcome Wagon (tekst en muziek : Vito Aiuto)

Vingers

Met trilstaart en heel jong

loopt hij het huis in,

nestelt zich alsof hij alles

kent, hij ruikt zijn plek;

lijkt vol van dauw, vroeg in

september, en klauwt zichzelf

mijn hals in, zodat we daar,

met scherpe nagels in de zon,

de waakhond samen verfoeien;

is klaar met rondjes draaien,

slikken en verstouwen,

schaduw van een gekromde

klauw snijdt door de zon.

Pas dan zie ik hoe van een

flatgebouw een god springt.

Hij krijst en tiert

alsof hij op ons leven valt.

We blazen als gekken

en likken later van de vlek.

Kattenvingers - Stefan Hertmans (Uit : Kaneelvingers)

Passanten

We zijn

niet meer

dan passanten

in het leven van elkaar,

zo blijkt nu.

We komen niet samen,

we kruisten elkaar.

We geven elkaar weer op

al is een terugkeer onmogelijk

naar toen we elkaar niet kenden.

Knopen verbinden ons nog

voor altijd zelfs

maar onze knoop is doorgehakt...

Slaperig

Wat voel ik me moe

moe van de kou

moe van het wenen

moe van het hopen

moe van het houden

houden van

loslaten

Stoer

Hoe leg ik uit

dat ik stoer

aantrekkelijk vind ?

Dat ik stoer

charmant vind ?

Dat ik stoer

zo mooi vind ?

Stoer maakt een vrouw meisje

en dat meisje vrouw

Ziek

Het regende bij beken en het rook naar rottend gras

En de modder zoog mijn schoenen in de grond

Ik strompelde heldhaftig door een troosteloos moeras

Met een zelfgemaakte glimlach om de mond

Een portie macaroni met wat kaas is een festijn

't is te zeggen voor wie grote honger heeft

Maar ook een zieke pony kan een bron van vreugde zijn

Voor een man die echt om zieke pony's geeft

Uit : Tony, de zieke pony #2 - Hugo Matthysen (tekst en muziek : Hugo Matthysen)

Succes

Als techniek faalt

En het niet haalt

Van de wens

Van de mens

Om te streven

Tegenslag is ons werkelijk onbekend

Tegenslag komt altijd ongepland

De blauwdruk van succes is iets dat went

De blauwdruk tot succes als sexy trend

Uit : Als techniek faalt - Monza (muziek : Delacourt / Loots / Van Sichem / Weytjens ; tekst : Meuris)

Juichen

Ik mors je over al mijn paden liefste

Jij-rood de rozen en jij-blinkende het blauw

Jij-kano's in de blik van elke vrouw

Jij-beelden in parijzen van het water

Jij-lentebroden in de manden van de straten

Jij-kinderen die met een hoofdvol mussen

Achter de zonnebal aandraven

Jij-mei jij-wij

Jij-herteknieën van de zuidenwind

Ik juich je sterrelings

Jij-mei - Paul Rodenko (uit : Orensnijder tulpensnijder)

Aanzet

In de ruimte waarvoor ze zo bang zijn, leren de mensen leven en sterven. Te midden van hun mentale ruimte ontstaan het isolement, de verwijdering en het lijden. Dit behoeft nauwelijks commentaar: de minnaar hoort de roep van zijn geliefde over de oceanen en de bergen, over de bergen en de oceanen hoort de moeder de roep van haar kind. De liefde bindt, en zij bindt voor eeuwig. De betrachting van het goede is een binding, de betrachting van het kwade een ontbinding. Het isolement is een andere naam voor het kwaad; het is ook een andere naam voor de leugen. Want er bestaat alleen een prachtige, grenzeloze, wederzijdse verstrengeling.

Uit : Elementaire deeltjes - Michel Houellebecq

Bijl

Morgen wordt het koud en droog.

De warme dieren verlaten het water

en bouwen dikke bergen tegen het noorden.

Naar onbewoonde spleten kruipt het mos.

De onderwaterplanten slapen in de modder

en de mollen graven aan hun wintergraf.

Ook ik verdwijn, maar langzaam als het maanlicht

dat 's nachts weerkaatst op dun geworden ijs.

Oud ben ik geworden, koud en droog.

Zoals 's winters de met sneeuw geblinddoekte boom,

te doof geworden om het kraken van zijn hout te horen

wanneer een jonge, hongerige bijl hem omhakt.

Winterverhaal - Paul Snoek (Uit : Welkom in mijn onderwereld)

Stilaan

I've grown accustomed to the way

you hurled us into space

I'll never make that trip

Tears all rusted on my face

and I'm just an empty place

where your love used to fit

Uit : Take it down - John Hiatt (music and lyrics : John Hiatt)

Nieuw

Mijn groots nieuwjaar. Was aanvang ooit zo schoon

Als deze, nu me in nieuw licht opengaat

De streek, het dorp, het huis, waarin ik woon,

En om mij zee en duin, veld, weg en straat.

O lieven die ik nu nog anders ken

Dan voorge jaren, luister naar mijn toon,

Meer nog dan naar mijn woorden, want ik ben

Niet wijzer van gedachten, maar de zoon

Van Lethe: helpt me opdat ik weer te leven wen.

Nieuwjaarsmorgen VI - Albert Verwey (Uit : Het zichtbaar geheim)