Thuiskomen
is de tranen laten stromen,
het verdriet durven voelen,
geen pap meer kunnen zeggen
en al zeker geen neen
tegen al die golven
die me overspoelen
Ik hou me kranig,
maar thuisgekomen
helpt dat allemaal geen zier
en dus
laat ik los
-noodgedwongen-
en ween
ween
ween
Geen opmerkingen:
Een reactie posten