Deze brief
schreef ik aan boord
van de trein
die mijn wereld opende
Ik verliet een oude wonde,
met littekens overdekt weliswaar,
maar in goede gezondheid
en jij,
je was een herinnering
die niet langer schroeide
en ontpopte jezelf
tot een vrouw die
ik gewoon op straat
ontmoeten kan
en een praatje slaan
en zo
Maar eerst moest ik
deze trein nemen
en nog een laatste keer
de woorden gutsend
over het papier uitstorten,
vermengd met tranen
en zweet
en misschien zelfs een spatje bloed
En eens aan de horizon,
zal deze brief eindigen
met
"Lieve groet,"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten