Als een donker gordijn
over mijn woorden
valt dit besef
en onomkeerbaar
is misschien zelfs
onherstelbaar
Er zijn geen excuses
die volstaan
omdat er geen verantwoordelijkheid
buiten mij ligt
Wat ik deed,
is uiteindelijk wat
IK
deed
en talloze rationalisaties
en verzachtende omstandigheden
zijn dan wel van tel
maar niet relevant
Het wordt tijd
dat ik in de schaduw
van mijn eigen ongelijk
durf kijken naar
wat zich afspeelde
in mij
tussen ons
en ruimer
En enkel als ik
NU
iets doe,
de beslissende ommekeer maak,
heeft het waarde
als ik zeg :
het spijt me
Geen opmerkingen:
Een reactie posten