Naast jou voel ik me opnieuw 15, 16... : niet zozeer jong, maar veeleer tintelend DAT ik naast jou zit, jubelend onder mijn schouders, omvat door uitwaaierende vreugde, onzichtbaar reikend naar je. Ik kijk je aan, zie je ogen, je lach, je wangen, je oor, je haar en je vingers die (zo lijkt het) "laatste blad" schrijven als "ik weet het, ik ook"
De openingszin die in één keer raak treft, wil me maar niet te binnen schieten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten