Als een soort sluier
een regenscherm
waardoor het moeilijk kijken is,
staan de tranen net achter mijn ogen
klaar om bij de minste
beweging of beroering
naar buiten te hollen,
te sprinten langs mijn kaak
en mij te overspoelen
tot ik aan mijn enkels
in verdriet sta
Geen opmerkingen:
Een reactie posten