Waarom is het zo moeilijk
om aan de buitenkant te tonen
wat vanbinnen leeft ?
Het liep allemaal stroever dan het voelde,
het ging allemaal schijnbaar onbewogen
terwijl zich toch
diep in mij
vanalles roerde
De zenuwen,
de angst,
het ik-toon-niets-zolang-jij-niets-toont
hielden me tegen
zodat alweer
leek alsof het me allemaal
minder raakte
Maakt een transparante buitenkant
de binnenkant té kwetsbaar ?
Is dat het probleem ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten