Ik dacht aan een vrouw die ik op de televisie afscheid had zien nemen. Ze kuste en huilde en ze kuste en huilde, tranen met tuiten, op den duur glom haar hele gezicht. 'Tot ziens,' probeerde ze te zeggen, en het publiek in de studio begreep haar, al kreeg ze de woorden niet goed uit haar strot. Ze kwamen er averechts uit van verdriet, en de man van wie ze afscheid nam, zei tot twee keer toe : 'Wat zeg je? Ik versta je niet. Wat zeg je?'
Dat is tot nu toe het zieligste afscheid dat ik ooit heb gezien.
Uit : Graz - Bart Moeyaert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten