Eén jaar al
woon ik in
dit huis
dat geen geheimen meer voor me kent,
waar ik pieken en dalen zag,
waar de liefde zegevierde en ten onder ging
waar de kinderen
leerden graag komen
en wat ze niet meer (altijd) zien als een symbool
voor wat ze (nog steeds) niet willen,
waar ik mijn tranen liet
om alles wat verloren ging
en vrienden ontving,
die ik soms eeuwen niet meer had gezien,
en waar ik alle dagen hoop...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten