Jaren later
blijkt dit het enige te zijn
wat overblijft
van de overvloedig bloeiende struik van onze liefde.
Maar kijk, langs die stomp groeit vanalles nieuw :
geen struiken van liefde,
maar andere planten die hun voedsel halen
uit wat daar ooit gesnoeid moest worden.
Het snoeien was pijnlijk,
de stomp was lelijk (vond ik toen),
en nu... voedt het iets moois.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten