Het is de onverwachte ontmoeting
die mij tot tranen
raakt
en ik keer (me) om,
wil niet gezien worden
terwijl dit verdriet uitbarst.
Soms krijs ik "help",
soms is het slechts een fluisterende blik
waarvan ik me bedien.
Zag je het verdriet,
dat vandaag de blijdschap verdrong ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten