Augustus

Augustus is al weer nie tuis te bring

by enige erkenbare seisoen:

vyf wolkelose maande, en bewerig

verskyn 'n natrektekening in groen

van takpatrone teen die winterlig.

Alsof die boom hul jare lank al dra

brand lukwarte deur 'n dun patina.

Die wind roer ingedagte 'n vinger deur

verdorde blaarskuim om die komposgat:

bruin loog wat in 'n seeppot stadigaan

die kant uitklim, in vlokke losgeskeur

oor klapperhaargras bolmakiesie slaan.

Die krom trapsoetjies op sy tak ontsluit

'n dromerige handjie en strek dit uit.

Twee vinke klets in 'n verkoolde mik.

uit sy swart muurspleet krul die akkeldis,

sy seemleerkeel tik vinniger as tyd,

blitssnel wring hy hom weg: voor ek kan buk

bibber die klip van sy krampagtigheid.

Presieser tik die flikkerlose gloed

in ondergrondse kronkels van die bloed.

Augustus - Elisabeth Eybers (uit : Balans)

(verklarende woordenlijst in commentaren)