Schuldgevoelens. Hoewel Sams persoonlijke schuldgevoelens niet in zo'n roman thuishoorden, zouden ze een schaduw werpen op het schrijfproces als het gebroken silhouet van de tempelmuur. En dan ging het niet eens om misstappen van vroeger. Zeker, hij had er genoeg begaan, vooral bij de vrouwen uit zijn leven, maar die kwelden hem niet zozeer. In plaats daarvan had hij spijt, koesterde hij bij voorbaat een onverdraaglijk schuldgevoel ten aanzien van mogelijke toekomstige mistappen. Hij was in staat tot een groot kwaad, en hoewel hij dat kwaad nog niet echt begaan had, zette alleen al de aannemelijkheid van zijn zondige natuur hem aan tot een hooghartige deugdzaamheid. Hij zocht altijd compensatie voor wat hij misschien weleens overwogen had.
Uit : Al die droevige jonge literaire mannen - Keith Gessen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten