Is er nog wel iets aan te doen ?
Ik vraag het haar
en weet het antwoord al.
Soms vind je een goede puzzelaar, zegt ze,
die je helpen kan
de hoekjes te sorteren,
de randen weer aaneen te leggen,
zodat je houvast hebt
want die stukken in het midden,
dat zijn natuurlijk altijd de lastigste
(en de belangrijkste, knik ik).
Hoe is het in godsnaam gebeurd ?
Ze vraagt het me
en ik weet het antwoord niet.
Ja, sommige dagen herinner ik me
en sommige scharen
en wie er knipte
en wie alweer een hoekje eraf sneed
en hoe ik langzaam
zo verknipt werd
dat ikzelf
niet meer wist
wat nu precies waar hoort
en zo...
Ik kan je niet helpen,
zucht ze
zo zorgzaam dat ik niets liever wou
dan dat zij de puzzelaar was
die tot het laatste stukje proberen bleef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten