Troost

Er zijn momenten

die nog wel meevallen.

Er zijn momenten

dat het gaat.

Ze bieden een kleine troost

voor al die minuten, uren, dagen

dat het ondraaglijk is

en ik niet weet

van welk hout pijlen maken.

Er zijn mensen

die toch nog ergens

iets weten te raken

in me.

Er zijn mensen

die erin slagen

het onmogelijke even mogelijk te laten lijken.

Ze zijn een troost

in een eenzaamheid

die de kern uitmaakt

van wie ik ben en wat ik voel.

Ik kan niet zeggen

wat het effect zal zijn

maar minstens even

doen ze iets...